|
|||||||||||||||||||||||||
Slakkenkegels, een veel voorkomende vorm van vulkanenMensen die aan een vulkaan denken, maken zich daarbij meestal een voorstelling van een type dat we als slakkenkegel ofwel sintelkegel kennen. Zoals de naam al aangeeft, zijn ze kegelvormig. Hun relatief gelijkmatige vorm is aan de bovenkant afgetopt en kratervormig ingezonken.
Slakkenkegels komen we
veelvuldig in vulkaangebieden over de hele
wereld tegen. In feite zijn het relatief eenvoudige vulkaanvormen die
in het
algemeen worden opgebouwd uit lavafragmenten van allerlei formaten die
door een
kraterpijp naar buiten worden gestoten. Dit uitgestoten materiaal
bestaat uit
as, lapilli, slakken (of sintels) en bommen. We spreken van as als de
afzonderlijke deeltjes kleiner zijn dan 2 millimeter. Ronde en
elliptische
deeltjes van 2 tot 64 millimeter kennen we als lapilli. Zijn deze
groter dan 64
millimeter dan spreken we van vulkanische bommen. Lapilli en bommen
ontstaan
doordat naar buiten gelanceerde lavaflarden tijdens hun tocht door de
lucht de
ronde of elliptische vorm aannemen en zo ver afkoelen dat ze bij hun
inslag
reeds behoorlijk verhard zijn. Slakken bestaan uit lava die door de
erin
aanwezige gassen aan flarden wordt gereten. De zo ontstane lavaflarden
nemen
tijdens hun tocht door de lucht allerlei grillige vormen aan en zijn
bij hun inslag
vaak ook al flink verhard. Als deze lavaflarden kleiner dan 64
millimeter zijn,
spreken we van lapillislakken. Al dit materiaal kunnen we in vaak mooi
gelaagde
afzettingen van een slakkenkegel tegenkomen.
Naast al dit min of meer gelanceerde materiaal kunnen slakkenkegels lavastromen produceren. Het magma vloeit dan naar buiten.
Voor het ontstaan van slakkenkegels is vaak niet veel tijd nodig. Meestal houdt de vulkanische activiteit van dit soort vulkanen al snel op. Ongeveer de helft houdt het na een maand al voor gezien. Voor de overgrote meerderheid is het na een jaar einde verhaal. De uiteindelijke hoogte van de slakkenkegel zal dan meestal tussen de 50 en 200 meter liggen en de diameter tussen de 50 en 600 meter. Een klein deel van de slakkenkegels kan echter vele jaren actief zijn. Doordat in de loop der tijd in de Eifel in Duitsland nogal wat slakkenkegels voor de winning van vulkanisch materiaal zijn afgegraven, kon men ze daar goed onderzoeken. Daarbij kwam aan het licht dat eruptiefasen wel honderden tot duizenden jaren uit elkaar lagen. De slakkenkegel kan de draad dus weer oppakken als de mensen die hem zagen ontstaan, al lang niet meer leven. Onderzoek aan slakkenkegels in de Eifel bracht nog wat anders aan het licht. Vaak ging aan de vorming van de eigenlijke slakkenkegel een 'maarstadium' vooraf doordat opstijgend magma in contact kwam met grond- of oppervlaktewater wat tot gigantische explosies leidde. Daarbij werd ook niet-vulkanisch gesteente uit de ondergrond naar buiten geslingerd. Zie ook: maaren.
Slakkenkegels komen vaak in groepen voor waarbij ze dan complete vulkaanvelden vormen. Goede voorbeelden daarvan in Europa zijn de vulkaanvelden van de Eifel in Duitsland en die van de Chaîne des Puys in de Auvergne in Frankrijk.
Tekst: Jan Weertz Fotos: Jan en Els Weertz |
|||||||||||||||||||||||||
© De Belemniet |