Eerst ontstond een dik pakket vulkanische assen die tot tufsteen verhardden.	Later drong magma in het tufsteen pakket door en vormde harde vulkanische gesteenten.	Door verwering kwamen deze harde gesteentekoepels als heuvels en bergen aan de oppervlakte te liggen.
Met enkele vellen gekleurd papier en wat zand kan op eenvoudige wijze het ontstaan van het Siebengebirge verduidelijkt worden.

In historische tijden zijn de vulkanische gesteenten uit het Siebengebirge als bouwsteen gebruikt. Reeds in de Romeinse tijd werden steengroeven in het gebied aangelegd. Dankzij deze steengroeven kunnen we tegenwoordig een kijkje nemen in het binnenste van dit vulkanische gebied. De meeste van deze steengroeven zijn inmiddels verlaten en het Siebengebirge is in 1900 tot natuurbeschermingsgebied uitgeroepen. In het volgende zullen we enkele van de bergen van het Siebengebirge wat nader bekijken.

De Őlberg

Bij de 460 meter hoge Őlberg kunnen we meerdere vulkanische gesteenten tegenkomen. De zuidkant bestaat uit trachiet, de koepel uit basalt en verder vinden we op de helling aan de noordkant nog tufsteen. Doordat in de basalt een steengroeve is aangelegd, kunnen we vooral dit gesteente hier goed bekijken. Het basalt bleef tijdens het opstijgen in het tufsteenpakket steken, waardoor het maar langzaam afkoelde. Daarbij ontstonden krimpscheuren die ervoor zorgden dat we het gesteente in de groeve nu in zijn typische zuilenvorm kunnen bekijken. Op de top van de Őlberg bevindt zich een restaurant. Op weg naar dit restaurant zijn overal de typische basaltzuiltjes naast het pad te zien. Bij het restaurant steken rotspartijen uit het bos omhoog die uit afzonderlijke blokken van tientallen centimeters doorsnede zijn samengesteld. Ze zijn ontstaan doordat het gesteente is afgekoeld om later door nieuwe vulkanische smelt doorbroken te worden. Bij helder weer heeft men vanaf het terras van het restaurant een goed zicht op het Siebengebirge.

Als bijzonderheid van de Weilberg kunnen we de zogenaamde tulp noemen. Na het ontstaan van de basaltgang drong opnieuw vulkanische smelt naar boven door. Daarbij werd de basaltgang doorbroken en drong de smelt verder in de tufsteen naar boven door. Daarbij ontstond de typische tulpvormige structuur. De tufsteen is overigens van dichtbij te zien bij het uitkijkpunt.

De Dom van Keulen	Drachenfelstrachiet met sanidienkristallen in de Dom	Door verwering uitgeprepareerde sanidienkristallen in de Drachenfelstrachiet van de Groß St. Martinkirche in Keulen

Drachenfelstrachiet in de Sandrasteeg in Deventer	Holruimten geven de plaats aan waar de sanidienkristallen zaten.	Sanidienkristallen (gele pijlen) in de Drachenfelstrachiet van de Sandrasteeg

Door de grootschalige gesteentewinning stortte in de eerste helft van de 19e eeuw een deel van een muur van de ruïne op de Drachenfels in de diepte. Dit leidde tot het beëindigen van de exploitatie. In de tweede helft van de 20e eeuw werden de groevewanden verankerd om verder instorten te voorkomen. Tegenwoordig kan men met een tandradbaan naar de top van de Drachenfels gaan. Daar heeft men een goed uitzicht over het Siebengebirge en het Rijndal.

Met de tandradbaan naar de top van de Drachenfels	Blik op het Siebengebirge vanaf de top van de Drachenfels	De kasteelruïne op de Drachenfels

Tekst: Jan Weertz
Fotos: Jan en Els Weertz